Cevahir AVM’nin önünde bir otobüs durağı var. Karşısında da metro girişi. Genelde metroyu kullansam da arada Beşiktaş’a giderken bu otobüs durağını kullanırım.
Durağa sık sık gidince sabahları hep aynı insanları görmek olası. Ben de durağa gittiğimde bazı insanları görmeye alıştım. Bunlardan biri bir oğlan biri de bir kız örneğin. İkisi de işe gidiyor belli.
Hiç selamlaşmadılar, konuşmadılar, bense onları hep birbirine yakıştırdım. Sanki, aralarında bir ilgi var gibiydi. Belki çok utangaçtı ikisi de.
Bu hafta, bir sabah, yine durakta ikisini gördüm. Aynı yöne gidiyorlardı her sabah olduğu gibi. Başka taraflara bakıyorlardı. Durakta bir de iyi giyimli bir kadın vardı. Ben de onun hep kızının evine torun bakmaya gittiğini düşünüyordum, öyle yakıştırmıştım. İşe gider gibi değildi, iş kadını havası yoktu.
Bu kadın, o sabah, o oğlana yaklaştı. Bak oğlum dedi, seni hep görüyorum bu durakta ve sen bak o kızdan hoşlanıyorsun, değil mi? Oğlan kızardı bozardı ve evet abla öyle dedi.
Kadın devam etti, biliyor musun oğlum dedi, ben eşimle bu durakta tanıştım, aynı seninle o kız gibiydik, eşim bir gün sonunda bana yaklaştı ve konuştu. O nedenle sen de çekinme, hadi git konuş.
Sonra da ekledi. Biz eşimle bu durağa bu yüzden gönül durağı deriz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder